Het verhaal van Anton (52)
Vaak is het lastig omdenken wanneer je zonder werk komt te zitten. Desondanks zijn er ook voldoende mensen die wel een idee hebben van wat ze willen. Anton is zo iemand. Hij gebruikte het traject om te onderzoeken of zijn verwachtingen klopte.
Anton was zo’n tien jaar werkzaam bij een cateraar op Schiphol. Hij is als een van de laatste bij het team gekomen en voelde tijdens de coronacrisis in augustus de bui al hangen. “Ik ben opgestapt met een vrijwillige vertrekregeling, omdat ik liever de regie zelf in handen houd. Ik wist dat ik niet meer terug wilde in de horeca en was daarom op zoek naar jobcoaching. Een kennis attendeerde me op deze regeling voor gratis coaching dus toen heb ik me bij jullie aangemeld.”
Weten wat je niet wilt, is één ding, maar wat dan wel? “Ik had al wel een beetje een idee en dat heb ik bij mijn eerste gesprek ook gezegd. Ik wil graag de zorg in en dat hebben we ook als uitgangspunt genomen bij onze verdere sessies.” Ook als je wel een beeld voor ogen hebt, is een adviestraject nog steeds erg zinvol. “Je praat erover met je vrienden of familie, maar dat zijn toch korte lijntjes. Het is fijn om met iemand te praten die verder van je af staat en objectief naar jouw situatie kijkt. Dus dat heb ik wel als erg prettig ervaren.”
“Het is fijn om met iemand te praten die verder van je af staat en objectief naar jouw situatie kijkt.”
Bevestiging
Uit de verschillende tests komen competenties en banen die bij je passen, je hoopt natuurlijk dat dit wel aansluit bij jouw verwachting. “Als je dan kijkt naar wat eruit rolt en dat het dan ook klopt, dat vond ik grappig eigenlijk. Ik had zoiets ook nog nooit gedaan, dus dat was al leuk. Ook de competenties paste bij werken in de zorg, dus mijn gevoel is bevestigd.” Maar met alleen weten wat je nu wilt, ben je er nog niet. Hoewel de zorg een branche is die alle hulp kan gebruiken, wil dit niet zeggen dat je ook gebakken zit. “Er zijn wel veel vacatures, maar ze zoeken mensen met ervaring en opleiding en die heb ik niet. Daarom zit ik nu in een traject. Als dat goed gaat start ik 1 mei met een interne opleiding tot verpleegkundige in de psychiatrische instelling.
De test waren dus leuk, maar Anton haalde vooral veel uit de gesprekken met zijn coach en de feedback. “Tijdens de tweede of derde sessie twijfelde ik erg aan mezelf. Je ziet al die vacatures waar ze ervaring vragen waardoor je denkt dat het je niet gaat lukken.” Dankzij zijn coach lukt het om de focus vast te houden. “Houdt februari, maart aan als een soort ijkpunt en is het dan niet gelukt, kun je altijd nog kijken naar iets anders,” luidde het advies. “Ik ben zelf geneigd van alles een beetje te doen, waardoor je alles maar half doet. Dit soort tips zijn dan echt handig. Daar zou ik zelf niet aan denken en daar heb ik zeker ook wat mee gedaan.” Ook hebben hij en zijn coach samen een sollicitatiebrief en CV opgezet om aan de sollicitatieplicht te kunnen voldoen. Helaas werd Anton toch afgewezen. “Dan baal je natuurlijk, want het leek me best leuk. Ik had toen een gesprek met mijn coach die vertelde dat ook dat er gewoon bij hoort en dat dat kan gebeuren. Het is fijn iemand te spreken die verder van je afstaat en dat anders benaderd.”
“Ik heb van iets negatiefs iets positiefs gemaakt.”
Kansen zien
Een ontwikkeladviestraject doorlopen is dus niet de weg van de minste weerstand. “Als er meer vacatures zouden zijn in de horeca, ben je toch geneigd om daarvoor te gaan. Dat kan ik altijd nog doen als dit niet lukt. Maar de focus ligt nu volledig op de zorg.” Het is niet voor het eerst dat Anton een carrièreswitch overweegt, maar met zijn baan onder vuur was dit het juiste moment om aan te grijpen. Hij koos daarom voor de vrijwillige vertrekregeling, wat toch een ander gevoel geeft dan ontslag krijgen. “Je geeft je vaste baan met zekerheden niet zomaar op, maar ik zag nu een kans. Anders had ik het misschien nooit gedaan. Ik heb van iets negatiefs iets positiefs gemaakt en ik heb daar tot nu geen spijt van gehad.” Hij raadt het traject dan ook aan voor iedereen die een carrièreswitch overweegt en wil zien dat er meer mogelijkheden zijn dan wat ze nu doen. Ook voor jonge mensen is een traject zinvol volgens Anton.
Zijn doel is pas echt behaald als hij een baan heeft, maar daar is Anton hard mee bezig. “Binnenkort is mijn laatste lesdag en in maart is de selectie met wat assessments. Als ik de uitslag heb, zal ik dat zeker delen met mijn coach. Mede door hem ben ik deze richting op gegaan dus dat heeft zeker geholpen.” Zelfs als het toch niet lukt, blijft het traject waardevol voor hem. “Het is gewoon lekker om met iemand te kunnen sparren. In die zin heb ik dan nog geen werk, maar heb ik zeker wat gehad aan de gesprekken.”